Łysienie androgenowe to najpopularniejsza przyczyna straty włosów – zarówno u panów, jak również u pań. Tenże rodzaj łysienia jest znany też jako łysienie typu męskiego. U mężczyzn symptomem łysienia androgenowego jest stopniowa strata włosów, zaczynająca się od skroni. W dalszej kolejności łysienie zaczyna obejmować szczyt głowy. Z czasem może zostać tylko pas włosów po bokach oraz z tyłu głowy. Sporadycznie dochodzi do pełnego wyłysienia. Tymczasem u pań dochodzi do rozwinięcia się przedziałka, natomiast linia włosów nie cofa się. Tenże rodzaj łysienia jest nazywany określeniem łysienia typu kobiecego, lecz pojawia się również u panów.

Łysienie androgenowe u pań – co to jest?

Łysienie androgenowe to efekt zbytniej reakcji jednostki mieszkowo-włosowo-łojowej (mieszka włosa razem z obecnym w nim włosem, natomiast również gruczołem łojowym, jaki idzie do jego światła) na zwiększone i fizjologiczne natężenie androgenów we krwi (grupy hormonów popularnie określanych jako „męskie hormony”). Hormonem, jaki bierze udział w przebiegu łysienia, jest testosteron – u pań tworzony w jajnikach oraz korze nadnerczy. U pań, w niższym stopniu aniżeli u panów, wypadanie włosów jest efektem nadreaktywności enzymu 5α-reduktazy odpowiedzialnego za zmienianie testosteronu do dihydrotestosteronu (DHT).

Łysienie androgenowe typu żeńskiego – przyczyny występowania

Androgeny, takie jak testosteron lub dihydrotestosteron, są zwykle męskimi hormonami płciowymi. Pomimo, iż w damskich organizmach ilościowo przeważają kobiece hormony płciowe (estrogeny oraz progestageny), to także u nich są androgeny – wytwarzane są one choćby poprzez nadnercza. U zdrowych pań androgeny są zbilansowane poprzez właściwe ilości kobiecych hormonów płciowych oraz ich obecność nie doprowadza do wystąpienia jakichś schorzeń. Przyczyny łysienia androgenowego nie są do końca poznane. Wiadomo, iż mają na nie wpływ elementy wrodzone, jak i owe środowiskowe.

W jaki sposób specjalista identyfikuje łysienie androgenowe typu żeńskiego?

Specjalista ustala zidentyfikowanie łysienia androgenowego typu żeńskiego na bazie typowego objawu klinicznego. Niezwykle istotne jest skrupulatne oglądanie owłosionej skóry głowy, jakie przejawia właściwości łysienia typu niebliznowaciejącego. Kolejnym badaniem jest pomiar pociągania. W sytuacjach wątpliwych potrzebna jest biopsja. Doświadczeniami uzupełniającymi może być zrobienie trichogramu lub trichoskopii. Trichogram to badanie polegające na analizie mikroskopowej włosów.

Jak walczyć z łysieniem androgenowym?

Mimo wielu badań traktujących cyklu wzrostu włosa oraz poznania elementów działających na jego spowolnienie, wciąż brak jest środka, jakiego oddziaływanie spowodowałoby trwały rezultat terapii łysienia androgenowego. U pań z zaburzeniami hormonalnymi polecane są środki poprawiające natężenie hormonów androgenowych. Niezbędna jest wizyta u lekarza specjalisty ginekologa bądź endokrynologa. Przykładem środków przeważnie polecanych są: octan cyproteronu, spironolakton, flutamid oraz finasteryd. W kuracji łysienia androgenowego u pań przeważnie wykorzystywane są octan cyproteronu i estrogeny. Z pozostałych środków wykorzystywanych w leczeniu łysienia androgenowego należy wymienić witaminy B6 i H, cysteinę. Najlepsze rezultaty leczenia łysienia androgenowego osiąga się łącząc środek wykorzystywany zewnętrznie z doustnie wykorzystywanymi środkami hormonalnymi.

Czy łysienie androgenowe jest uleczalne?

Łysienie androgenowe u kobiet można zatrzymać, jednakże nie da się odwrócić rezultatów łysienia. Właściwą farmakologią można zahamować łysienie, natomiast potem innymi formami spróbować spowodować odrost włosów. Poszczególni decydują się na przeszczep włosów, natomiast czasem również odmienne techniki, jak ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym. Ze względu na hormonalne podłoże owego rodzaju łysienia, leczenie naturalne ma poboczne wykorzystanie.